[โอเจเปย์ความรู้] มหากาพย์ขยะญี่ปุ่น ภาค 3

ถ้าขยะชิ้นไหนมีความยาวเกิน 30 ซม. ก็จะเรียกเป็นขยะชิ้นใหญ่ทั้งหมด เช่น จักรยาน โต๊ะเครื่องแป้ง พรม เครื่องดูดฝุ่น ผ้าห่ม เป็นต้น ซึ่งเวลาทิ้งก็จะมีค่ารีไซเคิลแตกต่างกันออกไป ส่วนใหญ่แล้วก็จะอยู่ที่ประมาณ 250 – 2,000 เยน ก่อนที่จะทิ้งต้องมีการโทรไปจองคิวรถขยะก่อน ซึ่งถ้าเป็นเมืองใหญ่ๆก็อาจจะต้องรอคิวกันเป็นเดือนเลยก็มี พอจองคิวได้แล้วก็จะต้องเอาขยะไปวางไว้หน้าบ้าน

แต่ แต่ แต่ ก่อนที่รถขยะจะมาเก็บไป เราจะต้องไปซื้อ ‘ตั๋วสำหรับทิ้งขยะใหญ่’ ก่อน ซึ่งจะมีขายตามร้านสะดวกซื้อทั่วไป ซึ่งตอนที่โทรไปนัดจองคิวรถขยะ เขาก็จะบอกราคามาว่าเราต้องเสียค่าทิ้งกี่เยน เราก็ไปซื้อตั๋วตามราคานั้น แล้วก็เอามาแปะที่ขยะของเราได้เลย เท่านี้ก็จะทิ้งขยะชิ้นใหญ่ๆได้แล้วครับ

👉 เศษแก้ว เศษกระเบื้อง เศษเหล็ก (不(ふ)燃(ねん)ごみ)

พวกจานแก้วหรือถ้วยกระเบื้องที่แตกสามารถทิ้งได้ 1 ครั้งต่อเดือน ซึ่งขยะพวกนี้จะถูกเรียกว่าขยะเผาไม่ได้ ซึ่งจะมีพวกขยะแปลกๆ ที่นานๆจะทิ้งที เช่น กรรไกร ถ่าน ไม้แขวนเสื้อ ร่ม ของมีคม กระดาษฟรอยด์ หลอดไฟ พวกกระทะที่ไม่ใช้แล้ว เป็นต้น ขยะพวกนี้จะถูกนำไปคัดเลือกก่อนที่จะนำไปจำกัดตามวิธีที่ถูกต้อง ไม่ว่าจะเป็นการฝังดิน แยกไปเผา หรือนำเอาไปรีไซเคิลก็ตาม

ซึ่งถ้าไม่มั่นใจว่าขยะที่มีอยู่เป็นขยะประเภทไหน ต้องโทรสอบถามทางอำเภอก่อนเพื่อความมั่นใจ จะได้ไม่โดนปรับและไม่โดนมนุษย์ป้าว่าเอาครับ

การจัดการกับขยะให้เป็นระบบ จะต้องอาศัยความร่วมมือระหว่างภาครัฐและประชาชนทุกคน ซึ่งอาจจะต้องใช้เวลาเพื่อที่จะทำให้ทุกอย่างนั้นลงตัว แต่ถ้ามีคนเริ่มทำ เราก็จะช่วยกันลดปริมาณของขยะได้ และทำให้โลกสะอาดน่าอยู่มากขึ้นได้ครับ

ぜひ皆さんもゴミを分別してみてはいかがでしょうか？！